Το καλάμι και η ελιά, ο διδακτικός μύθος του Αισώπου για να μην θεωρούμε ποτέ δεδομένο πως είμαστε πιο δυνατοί από κάποιον άλλο.

Κάποτε δίπλα σε μία ελιά είχε φυτρώσει ένα καλάμι. Η ελιά ήταν ένα μεγάλο και μεγαλοπρεπές δέντρο, με πολλά κλαδιά και καρπούς. Το καλάμι ήταν  ψηλό, αδύνατο με πράσινα στενόμακρά φύλα.

Η ελιά με μία αλαζονική συμπεριφορά συνεχώς έλεγε στο καλάμι “Τι είσαι εσύ μπροστά μου; Εγώ είμαι δέντρο μεγάλο και δυνατό. Οι άνθρωποι με λατρεύουν γιατί τους δίνω τροφή, τα υπόλοιπα δέντρα με σέβονται, η φύση με προσκυνάει. Είμαι μεγάλη και γερή ενώ εσύ ένα αδύναμο πλάσμα που μόνο λυγίζεις μπροστά σε όλους. Δε μπορώ να καταλάβω, πως δεν ντρέπεσαι που στέκεσαι πλάι μου;”.

Το καημένο το καλάμι, τα άκουγε όλα και σώπαινε.

Θύμωνε με τον εαυτό του, που δεν είχε να καυχηθεί για τίποτα για τον εαυτό του. Μέχρι που ήρθε ο χειμώνας και άρχισαν άνεμοι να φυσάνε λυσσασμένα. Η ελιά δεν άντεξε στη δύναμη των ανέμων, την ξερίζωσαν και την πέταξαν στο χώμα. Το καλάμι έγειρε, λυγερό όπως ήταν και οι άνεμοι περνούσαν από πάνω του χωρίς να το πειράξουν.  Όταν η ανεμοθύελλα σταμάτησε το καλάμι ήταν όρθιο και λυγερό μα η ελιά είχε χαθεί.

Αίσωπος

Διαβάστε περισσότερες ιστορίες από τη μυθολογία

Ακολουθήστε μας στo Facebook, στο Instagram και στο Linkedin